Deze week vormde het strijdtoneel van een aantal spraakmakende duels met aanzienlijke gevolgen voor uw vermogen. Meerdere (metaforische) krachtmetingen vonden plaats tussen belangrijke spelers. Vandaag behandelen wij iedere tweestrijd en verkennen wij de gevolgen voor uw — wel of niet belegde — spaarcenten. Wij presenteren u de volgende duels:

Begin deze week trok dé favoriet voor de opvolging van huidig Fed-voorzitter Ben Bernanke zich onverwachts terug. Larry Summers schreef in een rechtstreekse brief aan de president dat hij zich niet langer beschikbaar stelt als kandidaat voor het tot op heden prestigieuze ambt bij de Amerikaanse centrale bank.

Dat betekent dat die andere veelbesproken kandidaat — Janet Yellen — nu in koppositie ligt om in januari Bernanke op te volgen. Zij zou de eerste vrouwelijke Fed-voorzitter zijn. Belangrijker, zij is als vicevoorzitter momenteel de architect achter het losbandige beleid van Bernanke. Desondanks kwamen de problemen met hypotheekderivaten in 2006 en de daaropvolgende recessie voor haar als een donderslag bij heldere hemel, een feit dat haar niet ervan weerhield om sinds 2008 de grootste monetaire stimulus ooit te dirigeren. Yellen kan wel eens een "Bernanke op steroïden" blijken te zijn. Goed voor goud, minder goed voor de koopkracht van de dollar.

Het kan echter zijn dat Yellen nog een tweespalt moet uitvechten met een andere kandidaat. De media lijkt echter al langere tijd Yellen te liefkozen. Dit democratisch troetelkind lijkt daarom in januari benoemd te worden tot nieuwe Fed-preses.

Voor (potentiële) goudbezitters — u — is het belangrijk te weten dat de goudprijs onder het bewind van voormalig Fed-voorzitter Alan Greenspan gemiddeld met 1,3% per jaar steeg, terwijl onder Ben Bernanke het jaarlijks rendement opliep tot boven de 12%. Indien Yellen haar reputatie waarmaakt, dan ligt er de komende ambstermijn voor goudbeleggers een fraai resultaat in het verschiet.

Een andere belangrijke strijd werd woensdag eveneens beslecht: die tussen Bernanke en de financiële markten. De markt voorzag een afbouw van het QE-opkoopprogramma en calculeerde deze reeds in. De rente op Amerikaanse staatsschuld nam gestaag toe, de goudprijs had het lastig en de dollar klom omhoog. Kortom, prijzen wezen op een terugschroeving van de $85 miljard aan maandelijkse opkopen.

Toen Ben Bernanke onverhoeds aankondigde geen wijzigingen in het stimulusprogramma aan te brengen, reageerden prijzen fel. Goud beleefde zijn beste dag sinds januari 2009, de rente op Amerikaanse (vijfjarige) staatsobligaties daalde het meest sinds maart 2009, en de dollar had zijn twee na slechtste dag van het jaar. De Amerikaanse aandelenbeurzen reikten tot nieuwe recordhoogtes, terwijl Amerikaanse vastgoedaandelen zich opwierpen als grote winnaar.

Effectenprijzen worden steeds afhankelijker van de nukken en grillen van de centrale bank. De ordelievende burger is de grote pieneut. Prijzen en het prijsmechanisme zijn immers de communicatiewegen van een economie: prijzen duiden schaarste ofoverdaad van goederen aan. Zij zijn leidend in het salomonsoordeel van de ondernemer om bepaalde goederen wel en andere niet te produceren. Met een dusdanige invloed van de Fed is niet langer het vraag en aanbod van goederen oppermachtig, maar het vraag en aanbod van het door Bernanke gemanipuleerde geld.

Bernanke, goudbeleggers en aandelenspeculanten kwamen met verve uit dit treffen. Daarentegen waren woensdag de dollar en — toch ook — de Amerikaanse spaarder de grote verliezers.

Het was allerzins opzienbarend toen Russisch president Poetin de schijnwerpers opzocht door een column gericht aan president Obama in de New York Times te publiceren. Hij had enkele gepeperde uitspraken in petto voor het buitenlandse beleid vanuit Washington. Zijn stuk droeg de titel: “Een pleidooi voor voorzichtigheid”, een verstandige strategie die niettemin slecht valt bij de Amerikaanse leidsmannen.

Poetin waarschuwt dat een aanval meer geweld zou uitlokken en een nieuwe golf van terrorisme zou veroorzaken, zelfs ver buiten de landsgrenzen van Syrië. Ook bepleit Poetin dat het misschien niet Assad was die chemische wapens op zijn eigen burgers toepaste, maar de rebellen. Overigens zijn de rebellen ook in een flinke strijd verwikkeld. De oppositie in Syrië is geen homogene groep, maar een wirwar van tegenstrijdige belangen.

Een reactie bleef niet lang uit. Voormalig presidentskandidaat en republikein John McCain probeerde zijn gram te halen door een soortgelijke stunt in de Russische krant Pravda. Hij ging president Poetin persoonlijk te lijf. Een aanval ad hominem of — beter gezegd — ‘op de man’. “President Poetin (...) gelooft niet in u”, drukt McCain de Russen op het hart.

Maar twee-derde van de Russen gelooft wel in Poetin. Momenteel vindt Obama daarentegen steun bij slechts 45% van de Amerikanen. Bovendien is 90% van de bevolking tegen militaire interventie in Syrië. Een korte blik op de reacties op beide columns bevestigt ons vermoeden: Poetin sluit deze strijd winnend af.

De strijd om Syrië lijkt vooralsnog negatief uit te vallen voor goud. Nadat Rusland de VS schaakmat had gezet door een (chemische) ontwapening van de Syrische overheid voor te stellen, had VS weinig grond meer om alsnog over te gaan tot een aanval. Het is echter wachten op het volgende hoofdstuk in deze aangrijpende oorlogsroman.

Deze week kwam er ook belangwekkend nieuws uit Duitsland. De anti-europartij AfD (Alternative für Deutschland) lijkt de kiesdrempel met 5% van de stemmen te gaan halen. Dat lijkt weinig, maar kan de bestaande coalitie van het CDU met het FDP aan diggelen slaan. Volgens de peilingen stevent de huidige coalitie dit keer af op 44% van de stemmen — geen meerderheid. Sterker nog, de FDP zou zelfs de kiesdrempel niet kunnen halen.

Iedere andere coalitie dan de huidige zou de plannen van Merkel en een Duitse kabinetsformatie ontzettend bemoeilijken. De andere grote partij — de SPD — komt op 28% uit in de peilingen. Het probleem is dat de SPD alleen wil regeren wanneer Merkel overstag gaat met euro-obligaties: Merkel lijkt hiertoe niet bereid. Grote compromissen liggen in dit scenario hoe dan ook in het verschiet.

De climax van deze wedloop is aanstaande zondag. Dan worden de Duitse verkiezingen gehouden. Hoe groot de onrust gepaard met de Duitse verkiezingen gaat worden, zullen we dan merken. Goud gedijt doorgaans goed met dergelijke onrust.

Ook een kleine vooruitblik op een tweespalt die spoedig actueel wordt: het schuldenplafond in de VS en het slepende conflict tussen de republikeinen en de democraten. Volgens Edmund Moy —voormalig directeur van de U.S. Mint — stijgt de goudprijs iedere keer dat het schuldenplafond wordt verhoogd. Na — ongetwijfeld — een verhit mediacircus, lijkt een verdere verhoging van het schuldenplafond onvermijdelijk en een dikke plus voor de edelmetalen te gaan worden.