Deze week daalde de euro tot $1,04 — een twaalfjarig laagtepunt  — en we zijn hard op weg naar 'pariteit', waarbij een euro evenveel waard is als een dollar. Een dergelijke daling van de euro ten opzichte van de dollar is met recht een zeldzaamheid. Dit heeft strekkende gevolgen voor de belangrijkste beurs ter wereld, maar niemand lijkt het door te hebben.

Stel, de bedrijfswinst van McDonalds vindt voor 50% haar oorsprong in het buitenland. Deze inkomsten zijn in andere valuta dan de dollar, de rekeneenheid van Amerikaanse ondernemingen. Vervolgens stijgt de dollar 30/40% in een enkel jaar ten opzichte van andere valuta. Dat betekent dat de marges vanuit de buitenlandse omzet onder druk komen en de winst van McDonalds per saldo lager (of negatief) is.

Kortom, een slimme belegger bekijkt welke beursgenoteerde Amerikaanse bedrijven het grootste deel van hun omzet uit het buitenland halen, en 'shorten' deze aandelen. Wat dat betreft zijn bedrijven als Intel en Dow Chemical interessante 'doelwitten'.

Nu is de hamvraag: wanneer zal de Federal Reserve de rente verhogen? Zullen de dalende bedrijfswinsten — en wellicht dalende beurskoersen — samenvallen met een renteverhoging? Of dalen bedrijfswinsten voor die tijd waardoor de Fed zich 'genoodzaakt' ziet tot het verder uitstellen van een renteverhoging?

De verwachting is momenteel dat Janet Yellen de rente met 25 basispunten verhoogt van 0 naar 0,25 in juni en nog eens met 25 basispunten naar 0,5% later in 2015. Deze verwachtingen waren twee maanden geleden nog gematigder. In januari prijsde de markt voor 2015 slechts een enkele renteverhoging in. Wel is het zo dat in 2014 de markt optimistischer was. Toen ging men uit van drie renteverhogingen, dus verwachtingen zijn iets gedaald. Deze verwachtingen lezen we overigens af van de handel in termijncontracten.

Hoe dan ook is het aannemelijk dat later dit jaar — mits de aandelenmarkt niet al is ingestort — de Fed de rente verhoogt. Het zou daarom zomaar kunnen dat een renteverhoging én een beurscrash hand in hand zullen gaan.

Ook de olieprijs is belangrijk, zeker als graadmeter voor de wereldeconomie. Het prijsmechanisme zorgt ervoor dat vraag en aanbod in lijn met elkaar toenamen sinds de millenniumwisseling. Maar nu de groei van de olievraag stagneert, stijgt de olieproductie ongestoord verder, met name gedreven door de winning van schalie-olie in de VS.

Nu zijn er al een hoop boortorens uit bedrijf. Eind vorig jaar naderden we nog bijna 2000 boortorens in de VS, nu dalen we hard naar de 1200 boortorens. Echter valt van deze daling nog niks terug te zien in het olie-aanbod: de oliereserves blijven toenemen, onder meer vanwege de gunstige prijzen die contractueel zijn. Er zijn zelfs schattingen die tonen dat het moment aanbreekt dat de overvloedige olie niet langer opgeslagen kan worden wegens gebrek aan opslag. Dat betekent dumpprijzen, omdat olievoorraden dan niet opgepot kunnen worden.

Goldman Sachs merkte terecht op dat veel particulieren via olie-ETF's willen profiteren van de gedaalde olieprijs. Desondanks kan de olieprijs nog verder dalen naar niveau's van 2009, ook de goudprijs staat nog onder druk en zal waarschijnlijk samen met de olieprijs onder druk blijven staan de komende maanden.

De olieprijs is belangrijk, omdat de VS als één van de grootste olieproducenten ter wereld van een lagere olieprijs gebukt kan gaan onder macro-economisch leed.

De goudprijs zal net als de olieprijs nog te lijden hebben onder de verwachte renteverhoging en vooralsnog populaire beurzen (al daalde de Dow Jones deze week met 350 punten). Ik schreef eerder al dat de goudprijs door de $1.300-grens zou breken, maar dat de prijs daarna weer terug zou kunnen vallen richting de $1.100. Momenteel staan we op de $1.150 dollar per ounce, al is de daling van de goudprijs in euro's gemaskeerd door de koersstijging van de dollar.