“Mr Market”, vrij vertaald “Meneer De Markt”, verpersoonlijkte de leermeester van Warren Buffett, Benjamin Graham, de kapitaalmarkten. Zo zegt Buffett, je moet de markt zien als een wonderbaarlijk behulpzame partner die constant prijsopgaves naar je hoofd slingert. Iedere dag, komt “Mr Market” langs bij je, om een prijs op te geven, waartegen hij ofwel jouw belang overneemt of zijn belang aan jou verkoopt. Echter, heeft deze arme knaap onverbeterlijke psychologische problemen: de ene dag voelt hij zich euforisch en kijkt hij enkel naar de optimistische kant van zaken en is hij enkel bereid om afstand te doen van zijn belangen wanneer de prijs hoog genoeg is.

Op andere dagen is hij verdrietig en depressief, en is zijn blik op de toekomst inktzwart. Op zijn slechte dagen komt hij met zeer lage prijzen aanzetten. Gelukkig heeft “Mr Market” een allesbehalve opdringerige persoonlijkheid: je kan hem vrijuit negeren en toch zal hij altijd de volgende dag terugkomen met een nieuwe prijs.

“Mr Market” is dus ver van perfect: aan beide uiteinden schiet hij af en toe door qua emoties. En dat is precies de reden dat een alerte belegger (zoals, uiteraard, Warren Buffett) van de emotionele achtbaan van “meneer De Markt” kan profiteren. Om welke redenen zit de markt er ditmaal naast?

Ben Bernanke had het er deze week over, maar ook Ben Bernanke zit volledig verkeerd: Trump´s “economische stimulus” komt op het verkeerde moment, volgens de oud-voorzitter van de Federal Reserve. Wat zowel Trump en Bernanke niet snappen, is dat de belastingverlaging helemaal geen “stimulus” zal blijken te zijn.

Want naast een verlaging van de vennootschapsbelasting, omvat Trump´s belastinghervorming eveneens een hoop andere veranderingen. Linksom of rechtsom, ontmoedigt het nieuwe belastingplan echter kapitaalvorming en investeringen, terwijl het juist kapitaalconsumptie aanmoedigt. De wereld op zijn kop!

Sterker nog, voor het moment kwam de eerste schatting voor de Amerikaanse bbp-groei in het eerste kwartaal van dit jaar uit op een magere 2,3% jaar-op-jaar. Dat was minder dan het vierde kwartaal van vorig jaar, vóór de belastinghervorming, toen de groei uitkwam op 2,9%. Uiteraard, het eerste kwartaal is doorgaans een lastig verhaal, maar toch lijken de cijfers momenteel niet het economische wonder te brengen dat verwacht werd. Bovendien is de verwachting voor het tweede kwartaal, tenminste volgens het GDP Nowcast model van de Federal Reserve in New York, niet veel beter: momenteel wijst deze op 3,2% groei en, inderdaad, met name vanwege consumptiegroei en niet zozeer meer investeringen.

Een hoofdeconoom van de Amerikaanse bank Goldman Sachs kwam tot dezelfde conclusie. De economische groei lijkt vooralsnog “gepiekt” te hebben, volgens de zakenbank.

De tweede fout heeft te maken met het losbreken van een internationale handelsoorlog. Zo zegt diezelfde hoofdeconoom van Goldman Sachs, Jan Hatzius, tegen CNBC dat de gevolgen van de eerste ronde aan importtarieven klein zijn. “Hooguit een tiende procent van bbp-groei”, zo meent de economische afdeling van Goldman. En dat terwijl Trump´s belastingplan, uiteraard, de bbp-groei met meerdere procentpunten ging aanwakkeren. Trump beloofde, ten slotte, tenminste 4% groei te halen.

Niet alleen zal een handelsoorlog de Amerikaanse consument en industrie miljarden kosten, ook zal het de Chinese economie doen verzwakken. Dit kan echter tot een onbedoeld gevolg leiden: een sneeuwbaleffect en een faillissementsgolf in een China waarin er te veel bedrijven zijn met te hoge schulden.

Opvallend genoeg raakte deze week de Amerikaanse 10-jaarse staatsrente weer bijna die magische 3%-grens. Niettemin, was er een soort flashcrash in deze Amerikaanse staatsobligaties, waardoor de rente ineens van bijna 3% terugviel naar 2,92%; bewegingen die doorgaans niet voorkomen op een milde obligatiemarkt.

Dat wil zeggen, de rentecurve blijft vooralsnog verder afvlakken en de langjarige rente stijgt niet, in tegenstelling tot wat analisten al jaren zeggen. Sterker nog, het idee dat nu eindelijk Trump´s magische stimulus tot een wonderbaarlijke economische groeispurt zal leiden en daarom tot meer vraag naar langetermijnkrediet en aldus hogere langetermijnrentes is een thesis die helaas niet waar zal blijken te zijn.

Wat meer opviel, is dat voor het eerst sinds de recessie van 2007 de spread tussen de 10-jaar Amerikaanse staatsrente en de 3-maand minder dan een procentpunt betrof. Dit was des te meer opvallend, omdat de mediaan van deze spread precies 1% is. En deze kwam uit op 0,95%. Zodra deze spread onder de 0,95% staat, is dat een rode vlag voor de economie: een recessie is zo goed als onvermijdelijk.

Wanneer we al deze fouten van “Mr Market” optellen, is er voor mij maar een conclusie mogelijk: goudprijzen zijn te laag, aandelenprijzen te hoog en de schuldenlast te hoog.