Eerlijk gezegd hoeft de bovenstaande prijsontwikkeling voor niemand echt verrassend te zijn. Kijken we naar de afgelopen 12 maanden, dan zien we bijvoorbeeld dat de geopolitieke situatie in de wereld per saldo niet veel veranderd is. Toegegeven, niet zo lang geleden was de kans op een nucleaire oorlog tussen Noord-Korea en de VS nog wel aanwezig, maar inmiddels is op dat front rust teruggekeerd na de ontmoeting tussen Donald Trump en Kim Jung-Un. 

Op monetair gebied zijn de belangrijke centrale banken zoals de Fed en de Europese Centrale Bank een nieuwe weg ingeslagen, namelijk die van monetaire verkrapping. Het is allemaal nog weliswaar erg mager, zeker in de eurozone, waar de ECB voorzichtig wil stoppen met quantitative easing om ergens in de tweede helft van 2019 de rente te gaan verhogen, maar de tijden van almaar ruim monetair beleid liggen – voorlopig – wel achter ons. 

Zeker in de VS is de centrale bank relatief voortvarend bezig. De rente is al meermaals verhoogd en het voornemen van de Fed is om de officiële rente aan de andere kant van de oceaan voor het einde van 2019 nog eens vijf keer op te krikken. 

De vooruitzichten met betrekking tot economische groei in de wereld dit en volgend jaar zijn zeer goed te noemen. Hoewel de groei lager lijkt uit de komen dan in 2017, blijft het groeitempo behoorlijk hoog. 

De rentes in de VS klimmen door dat alles ook al langzaam maar zeker omhoog. De toonaangevende tienjarige rente flirt met de 3 procentgrens. Dat betekent dat beleggers nu na een lange tijd een veilig alternatief voor edelmetalen hebben die ook nog een acceptabel rendement geeft. 

Bij dat alles komt nog het wat ik deceptiegevoel noem, bij. Zelfs vogels in de lucht weten dat een oeroude stelregel luidt dat wanneer het monetaire beleid langdurig ruim is, de geldpersen op volle toeren draaien zo u wilt, edelmetalen ervan profiteren omdat het niet lang duurt voordat de inflatie de kop opsteekt. Daarbij geldt dat hoe ruimer en hoe langer het ruime beleid aanhoudt, des te groter de kans op hoge inflatie is. 

Het enige probleem is dat die stelkregel tegenwoordig niet lijkt op te gaan. Nadat de centrale banken zoals de Fed en de ECB de rentes jarenlang op 0 procent hielden dan wel op dat niveau nog steeds houden en voor duizenden miljarden aan staats- en bedrijfsobligaties opgekocht hebben, leverde dat tussen 1,5 en 2 procent inflatie op. Dat zijn geen inflatiepercentages waar de gemiddelde spaarder of belegger bang van wordt. 

Met al die ontwikkelingen in het achterhoofd, verbaast de daling van de goudprijs dus niet echt. Maar…

Bij het bovenstaande zijn wat kritische opmerkingen te plaatsen. Bovendien geldt dat om de achtergrond van de eerdergenoemde stelregel te begrijpen, we ons moeten verdiepen in de werking van het monetaire mechanisme. Pas dan kunnen we de vraag ‘is de situatie nu anders, gelden de oude wetten niet meer?’ beantwoorden. Dát is precies wat we volgende week, tijdens het seminar op 4 juli, zullen doen. Het belooft een, behalve leuk, ook informatieve en leerzame avond te worden. Ik zeg dan ook graag: tot ziens op 4 juli!