Het is 16 juli 2003 als Alan Greenspan, de toenmalige voorzitter van de Fed, de Amerikaanse Senaat binnenkomt voor zijn halfjaarlijkse verslag over monetair beleid aan de senatoren. In zijn praatje zei hij onder meer “graag een situatie mee te  willen maken waarin overheidsuitgaven niet zouden stijgen, de economie zou groeien en belastingverlagingen mogelijk waren zonder dat die tot een begrotingstekort te leiden.” Op dat moment greep een zichtbaar geïrriteerde senator naar de microfoon:

Navigeren aan de hand van de sterren is zo oud als het varen op de zeeën en oceanen zelf. In het noordelijk halfrond was de Poolster hét baken voor ontdekkingsreizigers zoals James Cook, Christopher Columbus of Vasco da Gama. De Poolster was niet alleen een van de meest zichtbare sterren maar beweegt nauwelijks en is dus altijd op dezelfde plek aan de hemel te vinden.

De geldontwaarding blijft hoog en het zou mij niet verbazen als de inflatie dit en volgend jaar aanmerkelijk hoger uitkomt dan centrale banken verwachten. Maar niet alleen de centrale banken.

Ik heb ook veel moeite de marktverwachtingen omtrent inflatie in de komende jaren te rijmen met de werkelijkheid. Die werkelijkheid is dat arbeid in toenemende mate schaars wordt, de overheden diep in het rood staan en de geldhoeveelheid te hard blijft toenemen.

Ik vermoed dat de marktverwachtingen lijden onder het het-kan-gewoon-niet-symptoom. Het lijkt ondenkbaar dat de inflatie per jaar niet meer rond 1% uitkomt, maar tussen 2 en 3% ligt.