Fed en de ECB komen van twee verschillende planeten

Als het gilde van de centrale bankiers een eigen volkslied zou moeten hebben, dan zou ik het lijflied van Feyenoord-supporters, ‘geen woorden maar daden’ voorstellen. Het vertrouwen dat de centrale banken genieten van een groot (maar wel steeds kleiner) deel van de bevolking, stelt ze in staat om een tijdlang vooral met woorden te kunnen werken zonder daadwerkelijk actie te ondernemen. De recente stijging van de inflatie is een goed

Wanneer de centrale banken in het verleden hun officiële rentes verhoogden, betekende dat per definitie dat ze ruimte creëerden voor zichzelf bij de eerstvolgende afkoeling van de economische groei, de rentes te kortwieken. Dat mechanisme is op zijn minst voor een hele lange tijd (zo niet voorgoed) stuk. In het kielzog van hoge economische groei(verwachtingen) en gestegen inflatie(verwachtingen) is op de financiële markten het gevoel ontstaan dat de Fed en zelfs de ECB voor het einde van

"0 keer. Zo vaak kwam het voor ‘tijdelijk’ uit de mond van de ECB-president Christine Lagarde tijdens de persconferentie na afloop van de bestuursvergadering eind oktober. Ter vergelijking: in september, de vorige persconferentie, nam ze dat woord 7 keer in de mond".