Centrale bankiers zijn net slagroom; hoe harder je klopt, des te stijver ze worden. Zo omschreef ooit onze landgenoot Wim Duisenberg, president van De Nederlandsche Bank en de eerste topman van de Europese Centrale Bank (ECB), centrale bankiers. Aan die uitspraak moest ik denken toen de Fed gisteren de uitkomsten van zijn tweedaagse vergadering bekend maakte.

De bank liet de officiële rente ongewijzigd, in de bandbreedte 1,75 – 2 procent. Tenzij  er een wonder gebeurt, zal het rentecomité

Tijdens zijn vergadering van het bestuur van de Europese Centrale Bank in mei dit jaar, maakte de op dat moment tweede man van de ECB een opmerking waarvan ik dacht dat die voor beleggers belangrijker was dan zeker 90% van wat de ECB-baas Mario Draghi ooit heeft gezegd.

De realiteit lijkt eindelijk door te dringen tot beleggers: we staan op de rand van een wereldwijde handelsoorlog. Als gevolg hiervan sloot de Dow Jones op donderdag voor de achtste dag op rij met een verlies. Een unicum, want een dergelijke slechte serie komt niet vaak voor. Zowel in 2008 (tijdens de Grote Recessie) als in 2011 (tijdens de Europese schuldencrisis) zette de Dow Jones een negatieve reeks van dezelfde omvang neer. Sindsdien is een soortgelijke reeks echter niet meer voorgekomen. In China zijn de zaken niet veel beter en juist verergerd sinds het begin van de handelsoorlog: de aandelenmarkt in Shanghai daalde al bijna 20% sinds de jaarwisseling. De Chinese beurs is dit jaar een van de meest teleurstellende aandelenbeurzen ter wereld. Wat gebeurt er met de Chinese economie?